The lawn is dead

دوست عزیزم

     بارها برات نوشتم که بارها نوشتم و پاک کردم، رها کردم، نصفه، تمام، کامل، ناقص؛ فقط نتونستم ادامه بدم.

  شاید بخوای بدونی وقتی برات نامه نمی‌نوشتم چیکار میکردم اما من فقط حس میکنم مدتهاست توی صحنه ای که چارلی توی بیمارستانه و میگه just tell me how to stop گیر افتادم و میترسم هیچوقت برام پیش نیاد که حس کنم یه داستان غم انگیز نیستم. یا اینکه اون لحظه خیلی کوتاه باشه.

   همیشه حس کردم کوچیک و بی اهمیتم، کاملا فانی و از درون مرده. و تموم تونل هایی که ازشون رد شدم هیچکدوم باعث نشدن حس کنم بی نهایتم.

  امیدوارم تو خوب باشی. اگه نیستی بهتر بشی و اگه قلبت صدمه دیده، درمان بشه.

دوستدار همیشگیت

بلا

 

پی‌نوشت:

Got my eyes and my anger issues from you but never really got the way you don't care.

۱۲ لبخند ۱۴۰۲

قبل از اینکه لبخندامو بنویسم می‌خوام از امسال حرف بزنم. امسال سال تصمیم بود برای من. درسته آدم همیشه در حال تصمیم گیریه ولی امسال تصمیمایی گرفتم که واقعا میتونم بابتشون از خودم ممنون باشم. مثلا اینکه تصمیم گرفتم اونو رها کنم. و اینکه تصمیم گرفتم قبل از اینکه همکلاسیم بتونه به اسم دوست ازم سواستفاده ابزاری جدی بکنه بهش نه گفتم(ازم خواهش میکرد و اگه نه میگفتم مثل اشغال و یه آدم ضد حال باهام رفتار میکرد چون انتظار داشت همه جوره در اختیارش باشم و اره افتضاحه.) دیگه تصمیم گرفتم جرأت بیشتری به خرج بدم و با بقیه حرف بزنم. از خود حرف زدن چیز زیادی عایدم نشد ولی باعث شد دوستای خوب پیدا کنم و با اونا و بقیه آدما روزا و خاطره های خوبی داشته باشیم که دیگه حسرت از دست دادنشون رو نخورم. تصمیم گرفتم به عنوان یه 'انسان' همدل تر باشم و تقریبا همینطور شد.

و جدا از همه اینا خودمو خیلی بهتر قبل شناختم و بیشتر به خودم اعتماد کردم. روزای بد، حسای بد و کارای احمقانه زیاد داشتم ولی خوشحالم که عمده چیزی که یادمه کارایی که خوشحالم کردمه.

و لبخندا.

۱. وی، قطعا، تا ابد، جدی. :)

۲. کتابایی که خریدم و بهم هدیه دادن. کلا خود کتابفروشی>>

۳. ***** ** *** *** ***** **** * **** ***** ** * ********. **, ****‌*****.=) 

۴. دوستایی که امسال پیدا کردم.

۵. وقتی که از جشن مدرسه جیم زدیم و روزایی که قبل زنگ ورزش چیپس و هزارتا زهرمار از مغازه بیرون مدرسه می‌گرفتیم.

۶. مامان و بابام و اینکه حواسشون بهم هست

۷. هر موقع چیپس سوپر، کولا، پتو، شلوارک و جوراب و یه سریال یا کتاب خوب داشتم.

۸. وقتی موهام از مشکی که قرار بود نهایتاً مشکی بمونه یا با معجزه آبی بشه، قهوه ای شد. (کلا اینکه یه تیکه موهام این رنگیه:))

۹. روز تولدم

۱۰. هر قسمت از سریال heart stopper، فرندز و هایمیم.

۱۱. و بارون

۱۲. ولم کنید اصلا اه.TT

🌸

پی‌نوشت: نوشتن سخت شده. کلا امسال کم نوشتم کم خوندم و زیاد ناامید شدم. حس خاصی برای سال جدید ندارم ولی هدف چرا و این خوبه.

پی‌نوشت: عیدتون مبارک و بهارتون.♡

دیلی تلگرام

میو

(https://t.me/dan_ryo)

حضور گرم و پرنورتان باعث خرسندی ما میشود:دی

همینجا از همین الان میگم، قول میدم کمتر حرف بزنم بیشتر آهنگ بفرستم-

little tradition

سه سال معادل هزار و نود و پنج روز،

تولدت مبارک آبی کوچولو.

خوشحالم وبلاگ زدم و با کلی آدم جالب، شماها(همتون) آشنا شدم.

این همه سوال پرسیدم ایندفعه جواب دارم

ساده‌ست. وقتی دیگه برات آغوشی نمونده، عادت می‌کنی. به اینکه روی پاهای خودت بایستی و زخمای خودتو خوب کنی عادت می‌کنی. دیگه کسی نیست که سعی کنه حالتو خوب کنه و بهت بگه آدم خوبی هستی یا تلاشتو کردی، ولی تو یاد میگیری مواظب خودت باشی و حتی اگه پناهگاهی برات نمونده یه پناهگاه بسازی یا اصلا یاد میگیری کمتر پناه بری و بیشتر بجنگی. فکر کنم اینم یه بخشی از بزرگ شدنه که یاد بگیریم تنهایی هم، زنده بمونیم و زندگی کنیم.

.

من خونمو ترک کردم. خونه ای که مکان نبود مختصات خاصی نبود قلب داشت خون توی رگاش جاری بود و جوری زندگی میکرد و حرف میزد که انگار میدرخشه. ولی من از خونه رفتم قبل از اینکه قلعه شنی آرزوهامون با موجای دریا خراب بشه. بالاخره شب میشد و آب دریا بالاتر میومد قلعه شنی مون خیلی زود از بین می‌رفت. تموم دلیل و امیدمون لای شن های ساحل گم میشد. با یه قلب پر از درد و چشمای آبرنگی رفتم حتی تا لحظه آخر منتظر آخرین نشونه بودم که منو متوقف کنه ولی الان بهتر میفهمم که شاید اگه هیچوقت خونه رو ترک نمی‌کردم و تنها نمی‌شدم هیچوقت یاد نمیگرفتم با خودم تنها باشم. اگه ترکش نمی‌کردم هیچوقت نمی‌فهمیدم میشه بدون اون هم زندگی کرد. نیاز داشتم بفهمم، درد بکشم و بدون اون زندگی کنم.

.

تبدیل شدم به آدمی که گفتم هیچوقت نمیشم و کارایی میکنم که میدونم درست نیستن. حس میکنم زندگیم متعلق به خودم نیست... وقتی خوشحالم. شاید فقط خوابم؟ کاش بیدار شم... کاش بیدار شم... .