کالیستای عزیز،
دختر پر نور و خوش ذوق بیان، تولدت مبارک!
خیلی خوشحالم که توی مدتی که وبلاگ نویس شدم با بلاگری به خوبی و مهربونی تو آشنا شدم و تونستم این مدت رو با هر حرف زدن با تو سپری کنم.
یادته از آدم های رنگی و متفاوت گفتم؟تو هم از همون آدم های خاص و رنگی هستی. از نوعی که می‌تونه به دنیای اطرافش رنگ ببخشه و صوت گوش نواز احساساتش رو به گوش کل دنیا منتقل کنه.
دختر خوش قلب، کالیستا، اشکالی نداره اگه گاهی خاموش و ناامید بشی. اشکالی نداره اگه ناراحت باشی و برای ادامه دادن زیادی خسته. من اینجام تا کنار هم یه گوشه بشینیم، همراه یه بستنی خنک استراحت کنیم و همزمان که غروب خورشید رو تماشا میکنیم، استرس و درد هامون رو برای لحظه ای هرچند کوتاه، به دست باد بسپریم.
گل های آفتاب گردون توی وجودت، همیشه بهت راهو نشون میدن. بهشون گوش کن. حتی توی تاریکی ما راهمونو پیدا میکنیم. توی ادامه زندگی، توی سال جدیدی که میاد و سنت رو بیشتر می‌کنه، ممکنه پر از ابرای بارونی و رعد و برق های پرسروصدا باشه. ولی هیچوقت از یاد نبر پر از روشنی ها و روزای آفتابی هست که هرگز نباید از یادشون ببری و از دستشون بدی.
امیدوارم سال جدیدت، پر از یادگیری های بی وقفه، بزرگ شدن و لحظات و آدم‌های خوب باشه. پر از گریه هایی از شادی و لبخندای واقعی.
همیشه به خودت باور داشته باش. به نورهای کوچک درونت که می‌تونه برای خودت و دیگران لحظات خوبی بسازه.
از امسال نهایت لذت ببر و همیشه همینقدر پر تلاش باقی بمون.
دوستدار تو
بِلا
+از قدیم گفتن جواب نامه رو باید با نامه داد و... با عرض پوزش که چقدر توی نامه نوشتن بدم و علاوه بر اون دوست نداشتم از زبان ادبی استفاده کنم چون بنظرم جملاتم اون شکلی جالب بنظر نمیومد علاوه بر اون دست خط خوشی هم نداشتم که بخوام بنویسم(نامه نویس خوبی نیستم درکل:") ولی امیدوارم تونسته باشمو حرفامو بهت برسونم و لبخند رو لبت آورده باشم. تولدت کلی مبارک!D": (و ببخشید بابت تأخیرTT)
